Waardeloosheid
Je merkt het zelf niet eens maar je woorden zijn net als messen in mijn rug. Mijn hoofd tolt weer van alle slechte gedachtes. Help mij, help mij van mijn eigen hoofd, mijn eigen gedachtes. De gedachtes proberen mij te verdrinken de zee van pijn sleept me naar de bodem.
Je zegt elke keer het was maar een grapje. Je grapjes worden vervormd in gevoelens door mijn hoofd. Gevoelens waar mijn hoofd mij altijd aan helpt herinneren. Je geeft niet om mij, ik ben waardeloos, ik ben alleen maar een last. Een grap voor de een is een mes in de rug voor de ander.
Je woorden voelen echt aan, je woorden zet mijn hoofd weer aan het tollen. De gedachtes, de pijn is er weer ze slepen mij naar de bodem. Help mij, help mij van mijn eigen hoofd, mijn eigen gedachtes. Ik schreeuw, ik schreeuw het uit maar niemand die mijn hoort. O ja ik ben maar een waardeloos persoon in een maatschappij waar ik niet thuis hoor. Ik ben maar een persoon met een brein wat mensen niet snappen in een maatschappij niet gebouwd voor iemand zoals mij.